پارک ملی کروگر در آفریقای جنوبی: هنر دستی دادن به اسب آبی

پارک ملی کروگر در آفریقای جنوبی: هنر دستی دادن به اسب آبی نوشته شده توسط  جیکوب گاولند Jørgensen

سافاری با یک نوجوان - آیا می توانید آن را انجام دهید؟

ما چندین سال در مورد آن صحبت می کردیم. در مورد رفتن به سافاری با کوچکترینم که علاقه زیادی به حیوانات دارد و اطلاعات بیشتری نسبت به حیوانات دارد. زیرا اگر به طبیعت علاقه دارید، سافاری واقعاً یک تجربه عالی است.

من خودم سافاری را به روش های مختلف امتحان کرده ام کشورهای آفریقایی مانند اوگاندا, تانزانیا og نامیبیاو حالا قرار بود با مرد جوانتر که در همین حین نوجوان شده بود باشد.

اما کجا؟

هم باید مکانی باشد که من ندیده بودم و هم فکر می کردم مکان خوبی برای کسی است که قبلاً در سافاری نرفته است. یک مبتدی در تجربیات سافاری.

انتخاب در پارک ملی کروگر در شمال شرقی آفریقای جنوبی، کمی بیش از 300 کیلومتر از ژوهانسبورگ بود، و من از طریق آژانس مسافرتی دانمارکی آن را پیدا کردم. سفرهای ریکشا فرصتی برای گرفتن یک راهنمای دانمارکی زبان که در آن منطقه متخصص بود و می توانست برای ما سفری داشته باشد، جایی که جونیور بتواند آن را دنبال کند.

بنابراین ما دانمارکی را گرفتیم ریچ واگنر در سافاری در خود پارک ملی کروگر و در منطقه فراتر از آن، کروگر بزرگ، و حتی یک تجربه شهری در ژوهانسبورگ در راه خانه داشتم.

ریچی در بوتسوانا سافاری‌های زیادی انجام می‌دهد و خود در کروگر زندگی می‌کند و بنابراین منطقه را مانند پشت دست خود می‌شناسد، بنابراین احساس می‌کنیم که در دستان خوبی هستیم. و این سفر خاص آنقدر تجربیات غیرمنتظره و وحشی را ارائه داد که تا حدی انتظارات ما را برآورده کرد - هم برای نوجوان و هم برای پدر.

Løve Love - وسط جاده در پارک ملی کروگر

ما از جاده آسفالته راندیم و به سمت یک جاده خاکی کوچک در لندکروز بزرگ نارنجی حرکت کرده ایم.

خورشید در حال بیرون آمدن است و اینجا در ماه فوریه در تابستان آفریقای جنوبی می توانیم از هوای گرم بر فراز پارک ملی لذت ببریم. و سپس آنها را می بینیم: "زوج جفت گیری" به شکل دو شیر که در میانه راه دراز کشیده اند و در آغوش گرفته اند. یک نر و یک ماده، در روند تضمین بقای جمعیت شیر.

آنها در چند متری ما هستند. زن ناگهان با تکان از جا می نشیند و با دقت به ما نگاه می کند. با قلب تپنده و انگشت روی دکمه پنجره، ما گذشته او را تماشا می کنیم، در حالی که شیر نر صادقانه دنبال می کند. راهنما میگه ساعتی 1-2 بار تا 3 روز جفت میگیرن و بعد راه خودشون رو میرن. نمونه هایی هم از وجود دو نر و یک شیر وجود دارد!

درست پشت ماشین، در سایه کوچکی که آنجاست، دراز کشیدند. آنها به وضوح اهمیتی نمی دهند که ما آنجا هستیم. تنها صدای کلیک دوربین و خاموش شدن به زمزمه عمیق مرد است.

ماشین را با دقت می چرخانیم، به جلو نگاه می کنیم و دور می شویم. چند ثانیه بعد، کرگدنی در عرض 20 متر جلوتر از جاده می دود و وقتی به آنجا می رسیم، این حیوان نسبتا کمیاب نیز پشت درختی در حال جویدن است. کرگدن سفید چشمگیر درست اینجا ایستاده است، و فقط ما چهار نفر هستیم - ما 3 نفر. دو پا و یکی چهارپا که با وزن جنگی حدود 2 کیلو و شاخ خوشگل از بقیه برتری داره.

وای. و ما تازه سافاری خود را شروع کرده ایم.

گورکن عسلی که نباید با او دست و پا زد

به کمپ استراحت ساتارا، تقریباً در وسط پارک ملی رسیدیم. کابین ما آماده است و در میان چند نوع اقامت دیگر، از مهمانخانه گرفته تا کمپینگ، قرار دارد.

تعدادی کمپ مختلف در اطراف پارک ملی نزدیک به 20.000 کیلومتر مربع وجود دارد که معادل نیمی از دانمارک یا کل اسرائیل است.

همراه با منطقه کروگر بزرگ به مساحت 1.800 کیلومتر مربع در خارج از پارک ملی، و چند پارک ملی دیگر در همسایگی آن، کل حفاظتگاه طبیعی منطقه واقعا بزرگی است که با وجود محبوبیت پارک، هنوز فضای زیادی وجود دارد.

بزرگترین نگرانی من قبل از سفر این بود که این یک "تجربه Knuthenborg" باشد، جایی که ما برای تعداد نسبتاً کمی از حیوانات در دشت های هموار صف می کشیم. من اکنون کنوتنبورگ را دوست دارم، اما به این دلیل نبود که ما تمام راه را به آفریقای جنوبی سفر کرده بودیم.

راهنما ریچی گفت که تا زمانی که در تعطیلات تابستانی مدارس از تعطیلات آخر هفته دور بمانید - در آفریقای جنوبی که همینطور است - فضای خوبی وجود دارد، اگرچه البته چند ماشین در اطراف وجود دارد. اما این می تواند یک مزیت نیز باشد، زیرا می توانید به یکدیگر کمک کنید حیوانات را پیدا کنید، مانند زمانی که یک زوج مسن به ما اشاره کردند که با هیجان به ما گفتند که "سگ های وحشی" در کنار کرکس کمی پایین تر از جاده وجود دارند. و آنجا بود. و سپس ما همچنین فهمیدیم که "سگ وحشی" با کفتار یکی نیست و آنها ماهرترین شکارچیان پارک هستند.

پارک ملی کروگر از کنوتنبورگ دور است. ما از میان مناظر زیبا و تپه‌ای بریده شده توسط رودخانه‌ها و با صخره‌های قرمز دور تا دور رانده بودیم. این معامله واقعی بود. و حالا ما در کمپ بودیم که به خوبی حصارکشی شده بود تا حیوانات را بیرون ندهند. علاوه بر گورکن عسل، البته... اهمیتی ندارد.

گورکن تیز دندان بزرگ‌ترین حیوان خانواده مارتین است و دندان‌هایش می‌تواند از میان لاک‌پشت عبور کند! همچنین می تواند در برابر شیرهای کنجکاو به خوبی از خود دفاع کند. وقتی می‌خواهد میان‌وعده کندو می‌خورد و به زنبورها اهمیت نمی‌دهد…

برای من تا حدودی به یک حیوان افسانه ای تبدیل شده است، زیرا در بسیاری از جاها درباره آن شنیده ام، اما هرگز آن را ندیده ام. اما آنجا ایستاده بود، تقریبا. گورکن عسلی 10 کیلویی 60-70 سانتی متری – در 2 متری من، بالا رفتن از آشپزخانه بیرونی که بخشی از کابین بود. با مهارت کمدها را باز کرد و وقتی چیزی نبود از سوراخ کوچکی در حصار بیرون رفت.

خارق العاده.

گله ای از حیوانات در پارک ملی کروگر

روزهای بعد بیشتر قسمت مرکزی و جنوبی پارک را طی کردیم. ماشین های بیشتری به سمت جنوب می آمدند، اما حیوانات کمتری هم بودند، بنابراین ما لندکروز را به سمت شمال چرخاندیم.

جونیور اجازه داشت جاده را انتخاب کند و این جاده های خاکی کوچک بود که انتخاب شد و این حرکت عاقلانه ای بود، زیرا قبل از اینکه پارک را ترک کنیم گله های بزرگی از زرافه ها، گورخرها و در نهایت فیل ها را پیدا کردیم.

ما به تازگی با یک فیل نر سرزمینی و کمی تحریک پذیر روبرو شده بودیم که به ما این فرصت را داد تا دنده عقب را برای 300 متر آزمایش کنیم و سپس کمی جلو رفتیم و یک گله بزرگ حداقل 35 فیل از جمله با توله ها رفت.

آنها همه چیز را پر کردند و ما صبورانه منتظر ماندیم و از منظره لذت بردیم و به آینه عقب نگاه کردیم تا ببینیم آیا موارد بیشتری در راه است یا خیر. اینطور شد، اما آخرین ها توانستند از ما دوری کنند، بنابراین پر از شیفتگی نسبت به این حیوان عظیم الجثه سوار و خارج شدیم. و بله، فیل ها واقعاً می توانند لیست کنند، زیرا پاهای آنها به قدری هوشمندانه چیده شده است که می توانند دزدکی به اطراف بچرخند!

شگفتی دیگر، وجود پرندگان شکاری متعدد، از عقاب تا کرکس بود. زیاد بودند و زیبا بودند. پرندگان کوچک آبی جیغ و دیگر پردارهای جذاب نیز به این تجربه رنگ افزودند.

بالاخره دوباره وارد جاده آسفالت شدیم و در آنجا حیوان بسیار کمیابی به نام شیر سفید را دیدیم که فقط تعداد کمی از آن در طبیعت یافت می شود.

این یک شیر آلبینو نیست، فقط یکی با رنگ سفید به جای زرد-قهوه ای معمولی، و شیر بزرگ به وضوح نر آلفای منطقه بود، حتی اگر پیر بود و جراحاتی داشت.

یک گرگ، یک فرانسوی و یک بودا

ما از کابین‌های دنج و نسبتاً ساده داخل پارک ملی کروگر به سمت قرنیه‌ای از یک مکان رانندگی کردیم.

Hippo Moon Lodge از هر نظر مکانی منحصر به فرد است و به اندازه کافی به پارک نزدیک است که انتخاب عملی خوبی نیز محسوب می شود. علاوه بر این، مکان به خودی خود یک جاذبه است. در زمینی به مساحت 10 کیلومتر مربع با حیوانات زیادی قرار دارد، و در وسط آن مالک عجیب و غریب، یک فرانسوی با تبار غرب آفریقا، یک خانه وحشی و یک رشته قلعه کوچک ساخته است!

ما در یک اتاق بزرگ در خانه اصلی، درست در کنار استخر و با منظره ای از گورخرها و غزال های او ماندیم. و خود خانه - خوب، تقریباً یک نمایشگاه هنری است، از نوع خلاقانه تر. بنابراین وقتی در استخری که صلیبی شکل و پوشیده از بوداها و کریشناها بود غسل می‌کردیم، می‌توانستیم از طبیعت و خلاقیت‌های وحشی بسیار لذت ببریم.

صاحبش همراه با 12 سگ و یک کایوت (!) یکی از اعضای ثابت گروه ضد شکار غیرقانونی در منطقه است، زیرا به قول خودش: "من ترجیح می دهم شکارچیان غیرقانونی را شکار کنم تا اینکه آنها کرگدن های ما را شکار کنند".

شما به وضوح می توانید عشق زیادی به حیوانات در هیپو مون لج احساس کنید، و می توانید به گورخری که در کودکی نجات یافته بود سلام کنید، نسخه های کمیاب حیوانات سافاری را ببینید و سپس البته با کایوت زنا که به نام شخصیت ابرقهرمان نامگذاری شده است صحبت کنید. زینا شاهزاده خانم جنگجو.

با زینا دوست شدیم.

وقتی ما آنجا بودیم کنار استخر دراز کشید و وقتی در باغ قدم می زدیم ما را زیر نظر داشت. به ما گفته شد که اگر او پیش ما بیاید، می توانیم نوازش کنیم، و او اغلب این کار را می کرد. ما حرکات او را مطالعه می کنیم که هم شبیه سگ است و هم اصلاً نیست. صاحبش گفت که وقتی با همه آنها بیرون بود شکارش متفاوت از سگ های جنگل بود.

می خواهم بگویم که خیلی چیزها را می دهد اعتبار خیابانی تا بتوانید به دوستان خود در مدرسه بگویید که با گرگی دوست شده اید که مشخصاً پشت حصار نبوده است. فقط آنجا زندگی می کرد. و قیمت اقامت در اینجا با زمانی که یک اقامتگاه کلاسیک انتخاب کرده بودید تفاوت چندانی نداشت، بنابراین این فقط یک تجربه بزرگ در بالای کلاه بود.

هنر دستی دادن به اسب آبی: جسیکا اسب آبی

انگار تجربیات حیوانات در پارک ملی کروگر و در هیپو مون لج کافی نبود، آخرین روز قرار بود ثابت شود که میخ روی کیک است. هوا در غیر این صورت ناپایدار، خاکستری و همراه با باران شبانه بود، اما ما زود پیاده شدیم زیرا باید از «جسیکا کرگدن» دیدن می کردیم!

بله، جسیکا به قدری شهرت جهانی دارد که ظاهراً بیش از 100 برنامه و برنامه مستند در مورد او ضبط شده است و به همین دلیل طبیعتاً به موقع علائمی نیز وجود داشت که چهره خندان اسب آبی او راه را نشان می داد.

او در زمانی که بسیار کوچک بود توسط یک خانواده محلی نجات یافت، جایی که در جریان سیل عظیم در منطقه از مادرش دور شده بود و از 16 کیلو به وزن 1700 کیلویی امروزی رسید. بنابراین او همچنین با خانواده نقل مکان کرد، جایی که او آزادانه در رودخانه پای خانه رفت و آمد می کند، و قبلا در داخل خانه، که برای امروز خیلی بزرگ شده است...

گاهی اوقات، جسیکا برای مدتی در بیابان ناپدید می شود، که کروگر بزرگ هنوز هم هست، اما ما خوش شانس بودیم زیرا او آنجا بود. ما اجازه داشتیم چای و برش‌های سیب‌زمینی معروف رویبوس آفریقای جنوبی را به او بدهیم، که به سادگی با قرار دادن برش‌ها بین دندان‌هایش در گوشت و عیاشی وحشتناکی که وقتی اسب آبی گرسنه می‌شود، به او غذا دادیم.

اسب های آبی قطعا در رده حیوانات دنج نیستند و همه ماهیگیران آفریقا احترام زیادی برای حیوان غول پیکری قائل هستند که می تواند تا 4 تن وزن داشته باشد و نیشش قوی ترین حیوان خشکی است. تقریباً دو برابر شیرها قدرتمندتر است... از طرفی دندان ها می توانند بیش از یک متر طول داشته باشند!

اما جسیکا مانند یک بره مهربان بود، و برادر کوچک خوانده‌اش نیز همینطور، و معلوم شد که موهای اسب آبی روی قاطر بسیار نرم است.

کروگر بزرگ: دره رودخانه بلاید

ما از جسیکا کرگدن به یکی از بزرگترین دره های جهان، دره رودخانه Blyde در Mpumalanga، بسیار نزدیک به پارک ملی، رانندگی کردیم.

این منطقه زیبا و سرسبز است، و ما با سایر بازدیدکنندگان در یک سفر با قایق خوب بیرون رفتیم، جایی که می‌توانستیم تمام صخره‌های وحشی را ببینیم و راهنمای محلی شاد در دیدن پرندگان و به اشتراک گذاشتن داستان‌ها خوب بود.

بعد از آن سدی را دیدیم که از آن برای ایجاد یک مخزن آب برای کل منطقه استفاده می شد، اما متأسفانه برای برق رسانی نبود، زیرا گاهی اوقات مشکلات کمبود برق در منطقه وجود داشت، بنابراین یک منبع جدید مفید خواهد بود.

در مسیر صعود دوباره آخرین تجربه حیوانی سفر را دیدیم. به اصطلاح آفتاب پرست لوب گردن در جاده آسفالت منحرف شده بود و راهنمای ما با قاطعیت ماشین را متوقف کرد، پسر عموی کوچک را گرفت تا مانند یک پنکیک صاف زیر ماشین بعدی نباشد و در حالی که به لبه ماشین منتقل می شد آن را روی بازویش گذاشت. جنگل.

آفتاب‌پرست عمدتاً نشانه‌های قهوه‌ای تیره داشت، اما وقتی تصمیم گرفت از بازو و روی سر راهنمای ما بالا برود، به سبز روشن تغییر کرد - و دوباره در کمتر از 1 دقیقه برگشت.

کاملا آهسته می خزد، مانند آفتاب پرست، و علاوه بر رنگ، وحشی ترین چشم ها را نیز دارد.

آنها می توانند در بیشتر جهات ببینند، و چشم ها مستقل از یکدیگر کار می کنند، بنابراین در حالی که بی سر و صدا از بازوی راهنما بالا می رفت، در طرف مقابل به من نگاه می کرد - اما بیشتر با یک چشم!

جونیور همچنین اجازه داشت آن را نگه دارد و در لبه جنگل قرار دهد، و ما اکنون رسماً طرفدار حیوان کوچک عجیب و غریبی هستیم که قبلاً فقط با آن روبرو شده بودم. جزیره مالاگازی.

بردن یک نوجوان در سافاری به پارک ملی کروگر

سفر موفقیت آمیز بود.

و این سفر نیز کاملاً با آنچه تصور می‌کردیم متفاوت بود، اما سفرهای خوب اینگونه است: شما می‌توانید هر چیزی را که می‌خواهید از خانه برنامه‌ریزی کنید، اما وقتی دور هستید، باید با واقعیت کنار بیایید، به دنبال فرصت‌ها باشید و به خودتان اجازه دهید که باشید. از جلساتی که اکنون دارید هیجان زده هستید، به جای تمرکز بر آنچه قبل از رفتن به آن فکر می کردید.

بنابراین قطعاً می توانید یک نوجوان حیوان دوست را به پارک ملی کروگر ببرید. و گزینه های زیادی در سراسر منطقه کروگر بزرگ وجود دارد که با کمک یک متخصص، می توان مکان ها و تجربیاتی را پیدا کرد که می تواند برای اکثر افراد مناسب باشد و زمانی را انتخاب کرد که فضای زیادی در جاده های اطراف وجود دارد.

سفر خوب به پارک ملی کروگر. سافاری خوب در آفریقای جنوبی.