سفر با دوچرخه به رنگها - از دانمارک به آفریقای جنوبی

سفر با دوچرخه به رنگها - از دانمارک به آفریقای جنوبی نوشته شده توسط سون توئسن

یک سفر دوچرخه سواری با تضمین تجربیات بی نظیر

علی رغم آفتاب سوزان آفریقا ، ناامیدی نسبت به بوروکراسی های غیرقابل انعطاف ، فساد اداری ، زیرساخت های بحث برانگیز و بسیاری از چالش های دیگر ، زمان آن است که دوچرخه سواری کنیم افریقا یک تجربه خارق العاده و بی نظیر

این فرصت را برای نزدیک شدن به فرهنگ های محلی و زندگی روزمره - و حیوانات وحشی ، برای این موضوع فراهم می کند. در دوچرخه سواری من از دانمارک به آفریقای جنوبی من واقعاً تجربه کردم که چگونه از سد بین من به عنوان یک مسافر و افراد محلی کاسته شده است. این تجربه های منحصر به فرد را تضمین می کند.

مخصوصاً در افریقا در آنجا تنوع جذابی وجود دارد - از صحرا گرفته تا جنگل های بارانی گرمسیری و از روستاهایی با پنج کلبه خشتی کاهگلی گرفته تا شهرهای پرجمعیت میلیون دلاری.

موریتانی

امتداد 2.000 کیلومتر از طریق مناظر یکنواخت و ماسه ای در صحرا ، از جمله دیگر موریتانی. گستردگی صحرای آزاد منجر به وزش باد شدیدی می شود که روزها را مشخص می کند.

وقتی من دم عقب داشتم ، با احساس وصف ناپذیری از خوشحالی و احساس آزادی در بدنم پرواز می کردم. باد را مستقیم به صورت خود بکشید ، مجبور شدید به رکاب بزنید و به ازای هر یک متر بجنگید.

متأسفانه ، تمایل به چرخش بادگیر وجود داشت و این به معنای دوچرخه سواری چند روزه بود ، جایی که فقط 70 کیلومتر مسافت پیموده شده بود. باد حتی در امتداد جاده آسفالته ترک خورده ماسه می انداخت. راهی که در افق ختم می شد ، خواه به جنوب یا شمال نگاه می کردم.

وقتی مجبور به استراحت و غذای کنسروی بودید که باید با خود می بردید ، یافتن سایه غالباً یک چالش بود. خورشید از آسمانی لاجورد به شدت می درخشید و پوشش گیاهی کمیاب است.

به طور معمول ، روستاهایی با فواصل تقریبی حدود وجود داشتند. 100 کیلومتر جایی که می توان لوازم اولیه را خریداری کرد. بعضی اوقات لازم بود که برای چند روز سوخت و غذا و آب سوخت گیری شود.

با پایان یافتن روز در یکی از این روستاها ، خانواده های مهمان نوازی که به طور معمول اتاق قلب و شام را ارائه می دادند ، می توانستند در آن اقامت کنند. اگر روز در دهکده ای خاتمه نمی یافت ، می توان چادر را در محیطی منزوی برپا کرد ، پس از آن روشن ترین آسمان پرستاره مانند گنبدی بر فراز کمپ قرار گرفت.

از نظر امنیت موریتانی شهرت کمی لکه دار معلوم شد که بزرگترین منبع ناامنی در این قسمت غربی کشور عقرب و سوسک هستند. مردم محلی با دستان باز و لبخندهای کالگیت آماده بودند.

گینه

از نظر اقتصادی است گینه در میان فقیرترین کشورها در غرب آفریقا ، و زیرساخت ها در مناطق روستایی این کشور وجود دارد.

در یک بخش خاص از سفر دوچرخه سواری من در شمال کشور ، شرایط جاده ای من را به اوج فشار رساند و در نهایت به دست دادن های محلی وابسته شدم.

مردم محلی خوش فکر راه را توصیف کرده بودند گینهپست مرزی بیسائو به شهر بوکه ، چون در وضعیت خوبی قرار دارد و بنابراین من تصمیم گرفتم با لوازم کم دوچرخه سواری کنم. معلوم شد که "جاده خوب" یک مسیر شنی صعب العبور است که پوشاندن آن دو روز طول کشید.

هوا گرم بود گینه، بنابراین دما حدود 40 درجه اندازه گیری شد و من در لبه کم آبی حرکت می کردم. خوشبختانه من از طریق دهکده کوچکی که مشتمل بر تعداد انگشت شماری کلبه گرد بود ، آمدم.

بزهای خروشان و بچه های بازیگوش نیمه برهنه روستا را از دور نشان دادند. در روستا ، بعضی از خانم ها کمک کردند بطری های من را از آب پمپ خود پر کنند. حتی برخی انبه های آبدار به من دادند که باعث دویدن من شد.

اندکی بعد به رودخانه ای به عرض 100 متر رسیدم که باید با پای پیاده از آن عبور می کرد. دوچرخه خیلی بزرگ و سنگین بود که در کانوی چوبی که مردم محلی از آن استفاده می کردند ، حمل نمی شد. با همکاری دو پسر جوان ، دوچرخه را در طرف مقابل بانک تحویل گرفتم. متعاقباً می توانم از رودخانه برای خنک شدن استفاده کنم.

وقتی آسمان به رنگ نارنجی درخشید و تاریکی فرو رفت ، با پسر جوانی به نام ابراهیمو روبرو شدم که مرا به روستای خود در مسیجارارا برد. مردم هجوم آوردند تا ببینند در دنیا چه خبر است.

من تا آن حد یک عنصر بیگانه با پوست روشن ، چشمهای آبی و ریش کامل قرمز بودم. بچه ها با دیدن من فریاد زدند. من را به رئیس ، دهیار ، منتقل کردند و او برای بقیه اقامت من در مسیجارا مراقبت کرد.

دو همسرش آشپزی کردند موز سرخ شده برای مرد غریبه ، و در حالی که ما روی یک نیمکت چوبی سخت و دردناک نشسته بودیم و غذای خوشمزه را با مشت های برهنه می خوردیم ، برای من آگاه شد که چقدر وضعیت شگفت انگیزی رقم خورده است.

این محل اقامت محلی توسط یک دفتر گردشگری تنظیم نشده است ، بلکه صرفاً توسط افراد خوب تهیه شده است.

در اینجا یک پیشنهاد پرواز خوب به گینه وجود دارد - برای دریافت قیمت نهایی بر روی "مشاهده پیشنهاد" کلیک کنید

نیجریه

"لطفا به آنجا نروید" ، "به کسی اعتماد نکنید" ، "همه آنها سلاح می پوشند". این در کشور همسایه به این شکل بود بنین، وقتی به آنها گفتم دوچرخه سواری من قرار است طی شود نیجریه. در رسانه ها حال و هوا خیلی بهتر نبود.

بوکو حرام و دزدان دریایی نفت تیترهای خبری را دزدیدند ، بنابراین با فکرهای نگران کننده ای از مرز عبور کردم و وارد آنجا شدم نیجریه. با این حال ، آنها به سرعت ثابت کردند که بی اساس هستند. با مهربانی از من استقبال کردند و در کشور احساس امنیت کردم.

درگیری هایی که رخ داد در مناطق متمرکز کشور بود و در واقع یک تحقق عالی در این سفر بوده است. این با ترس از همسایه و تصویر هیجان انگیز رسانه ای که واقعیت را تحریف می کند.

من با بسیاری از مردم دوست داشتنی در ملاقات کردم نیجریه و به غنای فرهنگی کشور ، که بیش از 300 قبیله مختلف ، از جمله چیزهای دیگر استوار است ، معرفی شد.

نیجریه با 182 میلیون ضربان قلب ، پرجمعیت ترین کشور جهان است افریقا. در همان زمان ، مردم در جستجوی شغل و سبک زندگی متفاوت از کشوری به شهر دیگر هجوم می آورند و میلیون ها شهر را ایجاد می کنند که در سفر دوچرخه سواری من بسیار شلوغ و خطرناک است.

این روند شهرنشینی در بیشتر موارد صورت می گیرد افریقا، اما به ویژه برجسته شد نیجریه، زیرا افراد بسیار زیادی بودند. کششهای شهری منجر به ترافیک آنارشیستی شد که تمرکز زیادی می طلبید.

به طور کلی ، من آفریقایی ها را بسیار برون گرا توصیف می کنم ، و نیجریه هایی که قطعاً به عنوان یک استثنا تصور نمی کردم. با کنجکاوی عظیمی از من استقبال شد که منجر به برخوردهای گرم انسانی شد و مانند همیشه قبل از من دعوت می شد یک شب بمانم و غذا بخورم.

وقتی از شما دعوت می شود چیزهای زیادی در مورد غریبه یاد می گیرید و از تجربه من ، این یکی از بزرگترین مزایای سفر با دوچرخه در افریقا.

در اینجا چند معامله عالی برای تعطیلات بسته به نیجریه آورده شده است - برای دریافت قیمت نهایی بر روی "دیدن معاملات" کلیک کنید

گابن

رنگ های سبز بر جنگل های انبوه و انبوه آفریقای مرکزی که بیشتر مناطق گابن را پوشانده است ، تسلط داشتند. با وجود وسعت کشور ، فقط 2 میلیون نفر در آنجا زندگی می کنند. مردم ، و بنابراین تجربیات کاملاً در تضاد با ، برای مثال ، نیجریه بود. دوچرخه سواری جنگل های بارانی جدا شده در جاده های خاکی گل آلود.

من می توانستم ساعتهای زیادی بدون ملاقات با مردم دوچرخه سواری کنم و بنابراین سکوت فقط با صدای میمون و پرنده قطع شد. بعد از چند روز گله فیل در جاده ، من موفق شدم حیوانات توانا را از زین دوچرخه تجربه کنم.

یک روز بعد از ظهر من در خمشی از دوچرخه سواری خسته بیرون آمدم و ناگهان با دیدن 26 فیل چرنده در یک دامنه سرسبز در امتداد جاده قرمز-زنگ زده مورد استقبال قرار گرفتم.

من تنها با گله احساس وحشت کردم ، اما ایستادن در کنار فیلها و مشاهده حرکات آرام آنها کاملاً جذاب بود.

همان شب ، من در یک دهکده پیگمی دوچرخه سواری کردم. مردم پیگمی با زندگی در جنگل های بارانی استوایی آفریقای مرکزی ، جایی که در درجه اول به عنوان شکارچی و جمع کننده زندگی می کنند ، سازگار شده اند. در جمع پیگمی ها ، من در اطراف آتش درخشان نشسته ام و احساس می کردم دور از خانه - در قلب افریقا.

در اینجا یک پیشنهاد خوب هتل در گابن وجود دارد - برای دریافت قیمت نهایی بر روی "دیدن پیشنهاد" کلیک کنید

نامیبیا

دوچرخه سواری منزوی معنای کاملاً جدیدی پیدا کرد در نامیبیا، زمین دشت های باز که تقریباً 18 برابر بزرگتر از دانمارک ، و مانند گابن ، فقط 2 میلیون نفر جمعیت دارد.

من حتی دوچرخه سواری را از طریق Kaokoveld ، که کم جمعیت ترین منطقه در کشور است ، انتخاب کردم. جدا از چند مرد قبیله ای که به طور سنتی زندگی می کنند ، مانند Seminomade Himba که خود را به صورت دموکراتیک تبدیل می کنند و اصولاً از گاو و بز خود تغذیه می کنند ، برخوردهای انسانی اندک بود.

در عوض ، من یک حیات وحش با شکوه را در اطرافم تجربه کردم. این منطقه به عنوان یکی از مناطق توصیف شده است آفریقا آخرین بیابان معتبر ، زیرا بسیاری از حیوانات وحشی آفریقا با زندگی در طبیعت - خارج از نرده های پارک های ملی سازگار شده اند.

در محاصره زرافه ها ، گورخرها ، گیاهان کوچک ، فیل ها و گربه های بزرگ ، احساس آسیب پذیری و کوچک بودن می کردم. تجربه حیوانات از روی زین دوچرخه باورنکردنی بود. آفریقا من گربه های بزرگی را ندیدم ، اما مردم محلی به من توصیه کردند که به دلیل وجود شیرهای منطقه ، آتش را فقط برای یک شب در فلات نگه دارم.

هر ساعت زنگ خطر به صدا در می آمد تا بتوانم هیزم را روی آتش بگذارم. این به یک شب ناراحت کننده در چادر من تبدیل شد ، که در غیر این صورت یاد گرفتم در آن آرامش پیدا کنم. به طور کلی ، زمان آن نامیبیا با ویژگی های شگفت انگیز طبیعت و جاده های سنگریزه ای بی پایان مشخص می شود.

احساس آزادی دوچرخه سواری در این لبه ها به عنوان یکی از بزرگترین سفرهای دوچرخه سواری من باقی مانده است.

در اینجا یک پیشنهاد خوب هتل در نامیبیا وجود دارد - برای دریافت قیمت نهایی بر روی "مشاهده پیشنهاد" کلیک کنید

پایان سفر دوچرخه سواری

من در مدت 20.141 روز 559 کیلومتر را دوچرخه سواری کردم. من در هر 29 کشور بودم و در نهایت به آنجا رسیدم آفریقای جنوبی در کیپ امید خوب ، جنوبی ترین غربی ترین نقطه در قاره آفریقا.

دوچرخه سواری خوب اگر جرات کنید همان سواری را امتحان کنید!

تمام معاملات سفر به آفریقا را اینجا ببینید

ناشر Mellmgaard کتابی در مورد سفر دوچرخه سواری سون توئسن از دانمارک به آفریقای جنوبی منتشر کرد که در ماه مه سال 2018 منتشر شد. "هیچ غذایی برای مرد تنبل" حکایت های مفصلی از سفر دوچرخه سواری را ارائه می دهد و در عین حال سعی در به تصویر کشیدن شرایط زندگی آفریقا دارد و قوانینی بر اساس افرادی که سون با آنها ملاقات کرده است.