تور Blaffer: از اروپا از طریق صحرا

تور Blaffer: از اروپا از طریق صحرا نوشته شده توسط لنه کهلهوف راسموسن

روش Blaffer: راهی ارزان برای سفر

من و دوست پسر وقتم پیت ایستاده بودیم و در ورودی بزرگراه جایی در اندلس با هم فریاد می زدیم. داغ بود. ما خسته و گرسنه بودیم ، اما فقط چند بیسکویت خشک در جیب خود داشتیم ، بنابراین قبل از روشن شدن فیوز به هیچ چیز دیگری نیازی نبود.

سال 1995 بود و ما دانشجویان جوانی بودیم که توانایی پرداخت هزینه سفر را نداشتیم و از این طریق با اتومبیل رانندگی می کردیم اروپا. مادر پیت یک آپارتمان تعطیلاتی در تورمولینوس داشت ، اما وقتی به آنجا رسیدیم ، مشخص شد که این آپارتمان به سایر گردشگران اجاره داده شده است ، بنابراین ما مجبور شدیم چیز دیگری پیدا کنیم.

مراکش چندان گران نبود ، بنابراین توافق کردیم که به Tangier برویم و طولی نکشید که خود را در شهر پرماجرای مراکش دیدیم.

شلنگ شکننده و دندان مصنوعی دست دوم

هنگامی که خورشید صبح بر فراز میدان بزرگ Djema al Fna طلوع کرد ، زندگی جادویی مراکش بیدار شد. رام کننده های مار روی پتوهایشان در میدان جمع شدند. در آن سوی میدان می توانستیم زنان نقاشی حنا و دستفروشان خیابانی را ببینیم که از پروتزهای دست دوم گرفته تا تخم مرغ شترمرغ ، و بوی ادویه و گیاهان می فروشند.

افراد خارجی زیادی در این شهر نبودند ، اما ما با چند زن آلمانی ، هاینز و مونیکا ملاقات کردیم ، امیدواریم که بتوانیم از تکنیک اتومبیلرانی استفاده کنیم. آنها چند نوع هیپی بودند که گیتار می نواختند و هنگام استراحت و رویای پر کردن زندگی با عشق و هماهنگی ، چادرهای زیادی دود می کردند.

آنها در آنجا مستقر شده بودند گامبیا، اما سالی یکی دو بار به آنجا سفر می کردند آلمان و چند ون دور انداخته خریداری كردند ، و آنها را از طریق صحرا در داخل رانده بودند.

در گامبیا ، هاینز صندلی های عقب را به ماشین ها نصب کرد و آنها را به عنوان مینی بوس فروخت. این بار آنها دو ماشین با خود داشتند ، اما وقتی یکی از دوستانشان به دلیل بیماری به خانه رفته بود ، آنها یک راننده را از دست می دادند. من و پیت به سرعت داوطلب شدیم تا کار را به عهده بگیریم و بلافاصله در راه بودیم.

سفر با اتومبیلرانی با ون های کوبیده از طریق صحرا

تعداد زیادی ایست بازرسی در مسیر وجود داشت. هاینز و مونیکا روش کار را می دانستند و به نگهبانان عطر و سیگار هدیه می دادند ، بنابراین ما سریعتر و راحت تر از این عبور کردیم.

در آخرین مسیر جاده از طریق صحرای غربی مراکش و پایین تر از مرز موریتانی آیا باید کاروان نظامی رانندگی کنیم چندین بار در روز مجبور شدیم ماشین ها را از ماسه رها کنیم بنابراین ما نیز به سختی کار کرده ایم.

از طریق مورتانیا در امتداد بخشی از جاده رانندگی کردیم havet. باید از یک نوار باریک با دیوار سنگی به یک طرف عبور می کردیم و havet به دیگران. در اینجا ما ناگهان گیر کردیم و با نزدیک شدن جزر، ماشین‌ها عمیق‌تر و عمیق‌تر در شن‌ها حفر می‌کردند.

ما در آب تا زانو ایستاده بودیم که بالاخره ماشین ها را آزاد کردیم. ما این کار را انجام دادیم ، خوش شانس بودیم و هر چقدر هم باورنکردنی به نظر برسد ، ون های کوبیده زنده مانده بودند.

علیرغم تلاشهای فراوان برای آزاد كردن اتومبیلها ، مناظر صحرا و شبهای پرستاره كه در وسط صحرا برگزار می شد ارزش كل سفر اتومبیلرانی را داشت.

یک شب چیزی کاملا غیرمعمول را تجربه کردیم: شروع به چکیدن پارچه چادر کرد. باران در صحرای خشک آنقدر طراوت بخش بود که ما خود به خود برای رقصیدن در یک رقص باران راهی شدیم. صبح روز بعد می توانستیم برخی جوانه های کوچک سبز را که از ماسه بیرون می آیند مشاهده کنیم ، اما در عرض چند ساعت توسط خورشید درخشان و پشت سر آنها سوخت.

آنها تنها کفشهای مرا دزدیدند

ما از طریق صحرا به تمام راه رسیدیم و شب را در یک روستای کوچک در آنجا گذراندیم سنگال. عصر می نشستیم و می خوردیم و در کنار روستاییان محلی لذت می بردیم. شب کفشهایم را درست بیرون چادر گذاشتم و صبح روز بعد آنها را دزدیدند.

این یک جفت کفش لاستیکی فرسوده بود که اگر فقط بیش از یک جفت کفش به همراه داشتم می توانستم از پس آن بر بیایم. برای یک راننده اتومبیلرانی کمی بحران. حالا مجبور شدم با انگشتان پا بروم و به شهر بعدی بروم. نه تنها در طول شب من را سرقت کردند ، بلکه در جنوب صحرا نیز توسط پشه های خونخوار مورد حمله قرار گرفتم ، که متعاقباً نتایج بسیار مهلکی به بار آورد.

در اینجا یک پیشنهاد پرواز خوب به سنگال وجود دارد - برای دریافت قیمت نهایی بر روی "مشاهده پیشنهاد" در صفحه کلیک کنید

پایان سفر با اتومبیلرانی: خانه ای با مالاریا

وقتی رسیدیم گامبیا، چادرمان را در حیاط پشتی هاینز و مونیکا برپا کردیم. قبل از سفر به خانه به ولز ، چند هفته با آنها مهمان بودیم انگلستان، جایی که من و پیت با هم زندگی کردیم.

پیت در هواپیما آب ویسکی نوشید و روز بعد شکایت کرد که بدترین حالت خماری را دارد ، که به طرز غیر قابل توضیح بدتر و بدتر می شود. صبح روز بعد او در رختخواب دراز کشیده بود و از ناحیه صورت خاکستری خاکستری شده بود. او به بیمارستان رسید و مالاریا تشخیص داده شد.

طی چند روز آینده ، حتی شروع به کسل شدن کردم. صبح داشتم بالای ایستگاه اتوبوس می رفتم ، اما ناگهان خیلی گیج شدم و جلوی چشمانم سیاه شد. با پرتاب کردن از کف اتاق نشیمن همسایه بیدار شدم. او دیده بود که من بیهوش در خیابان می افتم و خواستار آمبولانس شد.

من یک هفته با مالاریا در بیمارستان بودم. ما از همه انواع مالاریا بدتر بودیم و تب ، اسهال ، استفراغ ، کابوس و توهم را تجربه کردیم. خوشبختانه هر دو دوباره خوب شدیم. و با داشتن این تجربه غنی تر ، من یک سفرنامه و داستان سرقت صادقانه پیدا کردم تا درباره زمانی که من به عنوان یک اتومبیل راننده اتومبیل در اروپا سفر کردم و در گامبیا قرار گرفتم ، تعریف کنم.

سفر بعدی فقط یک انگشت شست دور است